Covid19 Günlerinde Dertleşmeden Olmazdı
İyi geceler... Zamanın hızına, unutuşlarıma, vay be diyerek hatırladıklarıma selam ederek yatağıma uzandım sonunda. Neredeyse iki aydır evde kalışlarımız, evden çalışma + ev hanımlığı + annelik + eşlik. Eeee peki İrem nerede kaldı? 🤷🏻♀️ Motivasyonu sağlamak çok zor geliyor. Hep bir koşturma, bel bacak ağrısı, toparlanmaca, stres, saç dökülmeleri, fazla yeme isteği, uyuyamamak ama uyumak istemek, mutfak işlerinden bezginlik ama mecburiyet... sizde durumlar nasıl? 🤔 Tek sosyalliğimizin markete gitmek olduğu bu dönemler, ne günlere kaldık arkadaş. Bu aralar ev değişikliğine taktım yine, kızın odası şöyle olsun, yok bizim odamıza şunu ekleyelim vs.. her dakika elim bir şeylerin üzerinde onu oraya şunu şuraya kaldır kaldır bitiremiyorum, ne çok ıvır zıvır varmış evde yahu. Ayşeli ev tam bir savaş alanına döndüğü için çok dağılıyor, ben de pek sabırlı değilim dağınıklığa. Günde 10 kere elektrik süpürgesi çalıştırıyorum her zaman ıslak mendil, kolonya, çamaşır suyu elimde. Elimden geld