İremle Minik Bir Mola

Merhaba kızım, kıvırcık saçlım, boncuk gözlüm Ayşe'm. Çok yaramaz ama bir o kadar da komik bir kızsın, kolayca sinirlenebilsem de sana hemen bir bakışınla yumuşatıyorsun yüreğimi. Kızıldığını da esprileri de anlıyorsun ya, o boncuk gözlerinde her duygun merak kapısına açılıyor ya, çoğu zaman inadından illAllah getirtsen de;pişman olacağım istemsiz her ofladığımda beni oflayarak taklit ediyorsun ya beni bir gülme tutuyor, nereden geldin sen başıma? İyi ki geldin meleğim. Sana bir şeyleri öğretmeye çalışıyorum, mücadelemin ve yorgunluğumun nedeni. Sana yetersiz kalabildiğimi bana çokça hissettirdiğin bir vücutsun kıpır kıpır. Darılsam hemen darıldığımı anlar bacağıma sarılır, üstüme çıkar bir öpücük kondurursun dudağıma. Bana muhtaçlığın aslında benim sana mecburiyetim kızım...  İnanılmaz bir enerji gerekiyor sana,  zorlanıyorum. Laptop kablomu atlama ipi yapıp benim asla ve asla bilgisayar başında oturmamı istemiyorsun, evde olmadığımda kimseye yapmadığın nispetleri, nazla...

Levent'i, Beşiktaş'ı, Taksim'i özlediğim ve sıkça andığım bir yıl oldu 2020. Pasaj gezmeyi, ayaküstü atıştırmayı, metro - minibüs duraklarındaki koşturmacalarımı, küçücük rahatsız taburelerde kahve, çay, oralet içmeyi özledim sanırım. O günlerden sonra da hiçbirinin tadı o puslu pis İstanbul havasında içtiklerim gibi gelmedi damağıma...  Çok sevdiğim bir omuz çantam vardı, tatlı bir bordo renginde, yumuşacık. Sarıyer'den ODTÜ'ye uzun yol gidişlerimden birinde içinde reçel kavanozu kırılmış, önü arkası içi dışı mahvolunca yok ben bunu yolda nasıl temizlerim, yapamam diye çöpe atmıştım minibüsten inince. Kan gibi çantadan sızıyordu resmen 😩Keşke temizleyebilseydim, o günden sonra onun gibisini de bulamadım...  Çok sevdiğim kısa bilek boy botum vardı, inanılmaz hafif, rahat, şık, siyah. Ta ki yıllarca giydikten sonra su almaya başlayana ve vıç vıç ses çıkarmaya başlayana kadar. Ayağımda parçalanana kadar giydim. O günden sonra da onun gibisini bulamadım. Ne satın aldı...