İremle Minik Bir Mola

Güçlü karakterlere hayranlığımı bir kere daha bana hatırlatan Feniçka'ya teşekkürler.  Bende de olan ya da bende hiç olmayan ne görsem ne hissetsem hemen düşüncelere dalıyorum. O işi böyle yapabilirdim. Bu bakış açısıyla daha kolay olabilirmiş mesela... Ben de benzer bir durum yaşamıştım, belki de satırlarda kendimi kaybederken yaşadığımı hayal ediyorumdur. 😇  Okuyan kadın, okuyan toplum kamu spotuyla tüm sağlam kafalı kadınlara selam olsun. ❤️ karşımıza çıkartılan farklı ruhsal anılar, bazı ağıtsal bazı şiirsel bazı uzun cümleler ile sembolik anlatımlarla sunuluyor. Feniçka sorgulatmayı da başaran kafa yormanızı da gerektiren çok sevdiğim bir kitap oldu. 

Herkese selam, Öncelikle ben İrem. 26 Kasım 2019'da 30 yılı devireceğim, yaşım artık 30 diyeceğim. 29 yaşımın ilk aylarında anne oldum. Hayatımın en kaygılı, en tecrübesiz, en meraklı, en içgüdüsel, en yorucu dönemine girmiş bulundum 21.01.2019 tarihi itibariyle. Kızım Ayşe doğdu. Her koşulda bireyselliği savunan, ''önce kendim'' diyen İrem, anne olunca bir afalladı, bir sersemledi, ama bu işin üstesinden bence iyi bir şekilde geldi. Aylar geçti, geçiyor da. Ama hala ''İrem nasılsın?'' demeden önce ''Ayşeeeee'' çığlıkları atan bireylere alışamadım. Sanki ben yokmuşum gibi... Önce ben varım, ben doğurdum bu kızı ayol! Bir halimi hatırımı, sağlığımı sorun, ilgilenin değil mi? Ama yok! Her kadın, her anne evlat yetiştirme biçimini doğru zannediyor, ya da tüm pişmanlıklara ve başarısızlıklara rağmen dışarıya kendini öyle göstermeyi çok seviyor. Bense kızım büyüdükçe daha içgüdüsel yaklaşmaya, ve ''BİR BİREY'' yetiştiriy...