21 - 22 Nisan 2018 Gezimiz GÜN-1

Herkese merhaba,

Bir haftasonu tatil kaçamağımızı sizlerle paylaşmak istedim. Gezi şehrimiz bu sefer Bursa.

23 Nisan pazartesi gününe denk gelince hemen bir iç kıpraşmaları, bir heyecan, seyahat planları, hayaller başladı gitti. Cumartesi ve pazarı güzel değerlendirip, pazartesi dinlenebiliriz diye düşündük. Sağ olsun yakın dostlarımızın gazıyla 4 kişi 1 araba hem biraz planlı hem de biraz akışa bıraktığımız kısacık 2 gün tatilimizi huzurla geçirdik. Ama çok yer gördük, çok güldük, çok sohbet ettik. Haliyle daha uzun bir tatil yapmışız gibi geldi bize.

İlk istikamet : İZNİK.
İznik yol haritasına baktığımızda kısa yol olarak bizi Kocaeli - Bursa sınır bölgesi olan dağ yollarından yönlendirdi. İlk başta gerçekten kısa sürecek sanmıştık; ancak, dağ yolları inanılmaz bozuk ve taşlıydı. Sanıyorum maksimum 30 km/saat hızla gidebilmişizdir. Kıvrımlı yollar insanı sersemleştiriyor, gerçekten zorlayıcı bir yolculuk sonunda Spandau Bulvarı üzerinden Göl Sahil Yolu'nda durduk. Geçtiğimiz dağ ve köy yolları sırasıyla Gölcük - Selimiye, Lütfiye, Sofular, Karamürsel - Senaiye, Sarıağıl, İznik- Orhaniye Köyü, Çakırca.

Gezimize İznik ile başlamak tamamen plansız olduğu için çok da fazla olumsuz yorum yapamıyorum kendimize. Araştırma yapıp İznik'in kuzeyine mi güneyine mi inmemiz gerek, neresi daha görülmeye değer bilemediğimiz için biz İznik Kuzey-Batı yönünde bulduk kendimizi. Eski taş yapı kalıntılarının gözlemlendiği Selçuk Mahallesi'nde yer alan Cafe Bazilika'da gözleme ve çay keyfi yaptıktan sonra arabamızı almadan İznik adliyesine doğru saat kulesine, ana meydana yürüdük. Parçalı bulutlu hava bizleri çok yormadı açıkcası. İznik'in işlek sokağı olan Göl Sokak araç trafiğine İZNİK TRİATLON yarışı dolayısıyla kapalıydı. Bu sebeple çok fazla gezemedik ama atmosferi hareketli ve güzeldi. Biz arkadaş sohbetlerine dalmışken ve güzel bir haberi kutlarken gezilecek çoğu yeri kaçırdık, ama sağlık olsun. Bir derin temiz nefes bile yetti bizlere. Tertemiz göl suyu, şıpır şıpır hafif dalga sesleri, yemyeşil çimler ve ağaçlar, masmavi tonton bulutlu gökyüzü ruhuma nasıl iyi geldi, anlatmakta zorlanabilirim.

Ünlü Ayasofya Müzesi ve Anasofya Camii Harabesi'nin önünden geçiyorsunuz zaten, saat kulesinin hemen sağ çaprazında karşınıza çıkıyor. Burada biraz vakit geçirdik, yapı sizi geçmişe o kadar hızlı götürüyor ki zaten, baharın en güzel habercisi olan yemyeşil ağaçlarıyla hayallere dalıveriyorsunuz. Ellerimiz hep hayırlısı için semaya açılıyor, huzur afiyet sağlık diliyoruz.

Sonra kendimizi Mahmut Çelebi Mahallesi, Salim Demircan sokağında buluyoruz. Birbirinden çeşitli irili ufaklı çini atölyeleri ve rengarenk camekanları ve tezgahlarıyla bu sokak bizleri gülümsetmeye yetiyor. İçlerinden bir dükkan dikkatimizi çekiyor ve içeri giriyoruz. Ganimet Atölye sahibi olan Ganimet Kızıltan Hanım (çini sanatçısı) ile tanışıyoruz. O tatlı ve güler yüzüyle, sorduğumuz ve merak ettiğimiz sanat eserlerine, el emeği tablolarına değer biçmekte o kadar zorlanıyor ki... Bezeme Çini Evi ile başlayan bu sokakta sağlı sollu birbirinden çeşitli çinilere ulaşmanız mümkün. Vaktiniz varsa çini sanatçılarıyla tanışmanızı öneririm.

Gezerken girdiğimiz bir çini dükkanında ise, farklı desenlerin aslında bizlere ne anlatmaya çalıştığını gösteren çalışmalar ile karşılaştık; lale, karanfil, nar, tavus kuşu, hayat ağacı, nilüfer çiçeği, kalyon ve daha niceleri... Ben de sizlere en sevdiğim nar ve karanfil desenlerinin anlamlarının anlatıldığı tabloları çektim, aşağıda görebilirsiniz.

Bu güzel fotoğraf için Özlem Altın'a ayrıca teşekkür ediyorum. 

Geldiğimiz yoldan geri yürürken gördüğüm takı tezgahından tabii ki bir şeyler almadan olmaz. Bir yüzük bir kolye; işlem tamamdır. ☺ Tarih kokan, emek kokan, ülkemizin geçmişini tanıtan çinilerden hem ufak hem de masrafsız hatıralar biriktirebileceğim böylelikle. Yaz için kombin hayalleriyle oradan da ayrılıp, istikametimizi Cumalıkızık'a doğru yöneltiyoruz. 

Öncesinde ''İznik - Yol üstü Güzellikleri'' fotoğraflarımı sizlerle paylaşmak istiyorum. 

Ağacın gölgelik olduğu bu ev çok dikkatimizi çekti. Hayal edip bir resim yapılmış gibi, gerçek ötesi gibi...

Eski tip bahçe balkon ve avlusuna sahip evler, alçak katlı apartmanlar...

Ayasofya (Orhan) Camii
Romalılar döneminde ibadethane.
4. yüzyıl kilise.
Orhan Gazi tarafından 1331 yılında İznik fethi ile camiiye çevrilmiş.
1920 yılında Yunanlılar tarafından harap edilmiş.
2007 yılında tadilata alınarak, 2011 yılı Kurban Bayramı 1. günü bayram namazında yeniden ibadete açılmış. 

Bursa Valiliği - İZNİK ULTRA 20 - 22 Nisan 2018 

Dalgaların sesinin en güzel duyulduğu yer...
Ağzımdan bir türlü göl kenarı çıkmıyordu yalnız, hep deniz kenarı demişim videolarımda :))

İkinci istikamet : CUMALIKIZIK. 

İznik Selçuk mahallesinden 1 saat sonra varıyoruz Cumalıkızık'a. Cumalıkızık Mezarlığı ve Otoparkı'nı gördüyseniz zaten arabayı bir yerlere bırakıp köye yürüme vakti çoktan gelmiş demektir. Mor lila sümbüllerle çevrili yoldan geçip, taşlı yokuşlu yollarda buluyorsunuz kendinizi bir anda ne olduğunu anlayamadan. Dağlarla çevrili bir küçük köydesiniz. Bir anda masalsı atmosfer, çay ve gözleme kokuları, turist kalabalığı ile farklı bir kültür şoku yaşatıyor size burası. Her adım başı şalvarlı yaşlı genç ablamız teyzemiz yöreye ait buzdolabı magnetleri, tepsiler, ahşap çocuk oyuncakları, yazmalar, örgü bebek yelekleri satıyorlar. Ben yine bir bilezik ve buzdolabı magneti kaptım buradan. Yıpranmış eski ahşap evler yer yer renklendirilmiş, yer yer çökmüş... Yer yer bacası tüten çatılarına gözünüzün takıldığı, kapıları pencereleri açık mis gibi gözleme kokuları ile sizleri büyülü minnoş mekanlara çağırıyor. Ablalar çok cana yakın, herkes davetkar. 

Biz gözleme ve çay keyfi seçeneğimizi ''MAVİ KONAK''tan yana kullanıyoruz. 

Bursa Unesco Derneği - Proje Uygulama Evi'ne de 5 TL karşılığında ayaklarınıza galoş giyerek girebilirsiniz. Cumalıkızık'ın tek gezilebilir evi ve müzesi olarak geçiyormuş.

Gezerken taşlı yollar ayaklarınızın altını biraz acıtabilir, ben genelde hoplaya zıplaya parmak uçlarımda yürümeye çalıştım. Gezerken bana Odunpazarı - Eskişehir'i de hafiften anımsatsa da burası daha kendine has, kapalı küçük bir yer.

Cumalıkızık'ın bağlı olduğu belediye Yıldırım Belediyesi. Katipler Kültür Merkezi binası dikkat çekiyor. Kirli sarı rengi ve yer yer taş duvarlarıyla aşağıda fotoğrafını görebilirsiniz.
Dar yollarda bulunan, pastel tonlarında kirli renkli ahşap ve taş karması evler artık gözleme evi olarak hizmet vermekte. Hiçbirinin kötü olduğunu söyleyemeyiz çünkü sacda pişiyor gözlemeler. Kıymalı, peynirli, patatesli, ıspanaklı ne dilerseniz bulabiliyorsunuz. Çaylar semaverlerde, tazecik, oh mis gibi.
Yeşil, mavi, sarı tüm bu renklerin arasında gözleriniz parlıyor, karnınız acıkıyor zaten. Hemen değerlendirin derim.

Ne kadar gerekli ne kadar gereksiz bilemiyorum arkadaşlar ama Kınalı Kar (2002 - 2004) dizisi burada çekilmiş. Sanıyorum o diziden sonra popüler olmuş burası. 

''Cumalıkızık - Yol üstü Güzellikleri'' fotoğraflarımı sizlerle paylaşmak istiyorum. 

“Cumalıkızık Erken Osmanlı Kentsel ve Kırsal Yerleşimleri”
Detaylı Bilgi için tık tık

Tam karşınızda Katipler Kültür Merkezi

Mavi Konak 

Cumalıkızık gezimiz de bittikten sonra Bursa şehir merkezine, ardından Ulu Camii ve Koza Han bölgesine geçtik. Dualarımızdan sonra yemek faslı ve ardından Nilüfer semtinde bir otelde kalarak ikinci gün için dinlenmeye koyulduk. 

21 - 22 Nisan 2018 Gezimiz GÜN-2 yazım da yakında sizlerle buluşacak. Bakalım nerelere gitmişiz? Tahmini olan var mı? ❤

Sevgilerimle, 

Hoşça kalın. 

İrem ALPASLAN DOĞRU