Hafif Dertleşme

Herkese merhaba,

2018 yılının ilk yazısını ancak Şubat başı yayınlayabiliyorum. İş hayatım inanılmaz derecede yoğun değil; ancak, üzerimde geçen senenin sonlarından kalan bir miskinlik, rehavet hali hala devam etmekte. Genele baktığımızda mutlu ve sakin bir hayatım var ama kendimi bir türlü hedeflediğim enerjiye getiremiyorum. Saçma sapan giden havalardan mıdır, ofisimin ergonomiden son derece uzak, yemekhane kokularıyla sabahtan akşama yıkandığım pis halı ile kaplı havasız ortamından mıdır, bilemiyorum. Neyse, bu tür sorunlar maalesef sadece benim çözüm bulabileceğim konular değil, bu sebeple olmayan enerjimi de başka problemleri çözmeye kullanabilirim. Sağlık olsun, ne diyelim...

Bu yıla güzel filmler izleyerek başladık aslında. Bu yıldan beklentim de bir sürü film izlemek, film müziklerini keşfetmek, doymak bilmeyen ruhumu azıcık birazcık daha beslemek. Film önerilerinde bulunan güzel insanlar var ama o kadar da çok film var ki hangi birini yakalayacağım da izleyeceğim diye de bir yerlerde panik yaşamıyor değilim.

Hoş, hayatın tümü böyle bir panik haliyle geçmiyor mu zaten? Bir şeyleri yakalarken, bir şeylerden hep mahrum kalma durumu : sonsuzluk işareti ∞
İnsafa gelip, birkaç film önerisinde bulunan olursa çok seviniriz.

Kafamda çok fazla karışıklık, çok fazla düşünce olduğu zaman film seyredemiyorum. O kafa yorgunluğu ile vücudum da isyan ediyor, ağrılar başlıyor, yorgunlukla hep uyumak istiyorum. Ama o uykuların devamı gelemiyor. Yine sabahın 6'sında kalkıp hazırlanıp işe gitme telaşesi. Umarım bir gün daha özgür bir kişisel hayata erişebilirim. Para kazanabilmek, sözüm ona ''profesyonel'' diye tabir edilen bir iş kolunda yer almak gerçekten güzel, ama bunda tabii ki para kazanabilme payı çok daha büyük. Fakat, özgürlüğünüz kısıtlanıyor, günlük hayatınızda görebileceğiniz güzellikle ve hayatınıza yön verebileceğiniz seçenekleriniz azalıyor. İşte bu yüzden, uzun yol serüvenlerimde hep hayal kurarım, ne zaman özgür bir işim olacak diye... Evet, boşuna mühendislik okumadım, boşuna üniversitede dirsek çürütmedim, ama sonunda istediğin şeye ulaşıp ulaşmadığın asıl konu. Ben daha ulaşamadım sanırım...

Daha sosyal, daha özgür, daha sınırsız alanlarda çalışmak daha güzel olmaz mıydı?
Ağrısız, huzurlu, saygı dolu bir yıl yaşamak istiyorum; ancak, inanıyorum ki ortam değişikliği şart.
En içten dileklerimle her kim hayatıyla olumlu yönde bir gelişme bekliyorsa, olsun. Buna ben de dahil tabii ki. =))

Kendi kendine şarkı söyleyen, ağız şapırtmadan yemek yiyemeyen, tuvalet sonrası ellerini yıkamayan ofis arkadaşları olunca insanın, kim ağzıyla kuş tutsa onu bile görmez gözlerim. 1 saat içerisinde 15 tane mail attığını söyleyerek sanki dünyaya önemli biz iz bıraktığını zanneden çalışma arkadaşıma sormak istiyorum, ya bu işler ne? ♫♬♪ 

Beni suratsız, kibirli, ciddi, sevimsiz, huysuz, cadı olarak tabir edebilir birileriniz, saygı duyarım. Yaptığım hareketlerin, söylediğim sözlerin emin olun en ağır eleştirisini kendime yapabilen bir insanım. Gerekli yerde özrümü, gerekli yerde üzüntümü bildiririm. Bu bana hiç koymaz. Ama haksızlığa da hiç gelemem. Beklediğim onca özür vardı ki zamanında, hepsi zaman aşımına uğradı.

Hayatımdan çıkarttığım onca insan... Yerine hayatıma giren onca insan... Ben yine benim, ben yine aynıyım. Yine huysuzluğum, yerli yersiz kibrim devam ediyor olabilir. Sevgi hissetmeyince samimiyeti kuramayan bir insanım. Öyle kolay kolay da sevebilen bir insan değilim. Gereksiz muhabbetlere gireceğime, hiç konuşmamayı tercih ederim. Bu da benim seçimim.

Dertleşe dertleşe hep aynı konular değil mi, çok sıkıcıyım kabul ediyorum.
Özlediğim tatillere, kafa rahatlıklarına ihtiyacım var, yardım lütfen!

Sevgilerimle,
İrem ALPASLAN DOĞRU