İremle Minik Bir Mola

Herkese merhaba, Çok uzun bir süredir kitap okuma alışkanlığımda büyük bir sıkıntı yaşıyorum. Gezi, yeni iş, yorgunluk, uyku, yollar, hamilelik, doğum, bebek bakımı derken her geçen gün daha bir uzaklaştım sanki. Aslında ne de severim satırların altını çize çize okumayı, bilmediğim kelimelerin anlamlarını yazmayı üstlerine, kitap ayraçlarını, kâğıt kokularını, kapaklarını… Fakat kitabı alıyorum elime, iki sayfa okuyorum dikkatim dağılıyor, uykum geliyor, gözlerim kapanıyor. Hayat akışımda beni rahatlatabilecek başka bir şey arıyorum hep, müzik, video gibi mesela. Eee tabii en büyük vaktim bebek şarkılarını öğrenmekle geçiyor bu aralar. Artık bu durum canımı sıkmaya başlayınca, alternatif bir şeyler aramaya başladım. Yolda midem bulandığı için kitap okuyamıyorum. Sesli kitap ile tanıştım. En güzel yorumları alan uygulama: STORYTEL. İlk 14 gün ücretsiz, sonrasında her ay 24,99 TL ücreti var. Her gün servisle işe gidip geliyorum; günde yaklaşık 2-2,30 saatim yolda geçiyor ve bunu artı...

❤️Herkese merhaba, Doğum iznim bitti ve 19 Ağustos'ta artık işe başladım. Tabii ki çok iyi geldi işe dönmek, bir çatı altında bu kadar insan görmek! Vay be artık sosyalim :) Bana ne iyi gelir; arkadaşlarımla samimi sohbetler, dertleşmek, kendimi mutlu ve güzel hissetmemi sağlayacak malzemeler ❤, sıcak bir kahve, işimi disiplinli bir şekilde severek yapmak, vs.. Ben de buradan yola çıkarak eylül ayında kullanmaktan zevk aldığım hem görsel olarak şahane ve renkli hem de işlevi güzel ürünlerimi sizlerle paylaşmak istedim.  Tabii ben böyle mutlu, rahat, kaygısız işe başlayınca biliyorum ki sevinen çok insan olduğu kadar, bana gıcık olanlar da oldu. O kadar belli ediyorlar ki, ben de artık benimle iletişimi ne kadar tercih ediyorlarsa o kadar iletişim kuruyorum kendileriyle. Ne fazla ne eksik. Gelmişim 30 yaşına, çocuk doğurmuşum, genel olarak şükrettiğim bir hayatım var (hayatımın detayları kimsenin problemi olamaz!) hiç kimseyi artık eskisi gibi takamayacağım....

Herkese selam, Öncelikle ben İrem. 26 Kasım 2019'da 30 yılı devireceğim, yaşım artık 30 diyeceğim. 29 yaşımın ilk aylarında anne oldum. Hayatımın en kaygılı, en tecrübesiz, en meraklı, en içgüdüsel, en yorucu dönemine girmiş bulundum 21.01.2019 tarihi itibariyle. Kızım Ayşe doğdu. Her koşulda bireyselliği savunan, ''önce kendim'' diyen İrem, anne olunca bir afalladı, bir sersemledi, ama bu işin üstesinden bence iyi bir şekilde geldi. Aylar geçti, geçiyor da. Ama hala ''İrem nasılsın?'' demeden önce ''Ayşeeeee'' çığlıkları atan bireylere alışamadım. Sanki ben yokmuşum gibi... Önce ben varım, ben doğurdum bu kızı ayol! Bir halimi hatırımı, sağlığımı sorun, ilgilenin değil mi? Ama yok! Her kadın, her anne evlat yetiştirme biçimini doğru zannediyor, ya da tüm pişmanlıklara ve başarısızlıklara rağmen dışarıya kendini öyle göstermeyi çok seviyor. Bense kızım büyüdükçe daha içgüdüsel yaklaşmaya, ve ''BİR BİREY'' yetiştiriy...