GELDİK 2023`E… KİTAP OKUMA HEDEFİ 📓

Sade ve sakin bir giriş yaparak başladık yeni yılımıza. 

Yapmak istediğim o kadar çok şey var ki, umarım herkes de gönlünden geçen her şeyi hayırlısıyla yaşar bu yıl :) 

Kafamda maddeleri azalıp çoğalan bir liste var elbette hedeflerimle ilgili ancak buralara kadar somutlaştırıp dile getirme olayı hiç benlik değil, yaşayarak yaşamayı sevenlerdenim ben. 

Bu yazıyı buraya not etme isteğim ve ihtiyacım kesinlikle daha çok okuma ve yazma niyetimden geliyor. 

Betimlemeleriyle, akıcı diliyle resmen bir Türk filmi tadı veren kitap yazarlarından Mirza Tazegül’ün yakın zamanda okuduğum KAYBETMEK isimli romanının altını çizdiğim bölümlerini burada derlemek ve kaydetmek istedim. Mirza Tazegül’den okuduğum ikinci kitap bu. İlkini de geçen senenin ocak ayında İnstagram hesabımda bir yayınla paylaşmıştım HAYALİNİ ARAYAN KADIN. 

Kaybetmek kitabını mutlaka başkalarıyla değiş tokuş yapmak istediğim için kısa bir özet ve notlar yazısı olsun dedim bu yazı. İsteyen olursa mutlaka haber versin. 👍

Aksiyonlu bir kitap değil bu, insanlık dersi üzerine empati kurdurtan bir anlatıya sahip. Piyango çıkan bir ailenin çok kısa bir süre içinde yok oluşunun hakiyesi. Hikayenin başında kimliği belli olmayan karakterin hikayenin sonunda belli olması hani bir cız ettiriyor insanın kalbini. Hani bazı insanlara güzel ayna olur. Ancak bana hafif geldi. Dönüp dönüp okuyayım dediğim bir hikaye olmadı. Bu tarz onlarca film izlemişizdir, hele benim çocukluğum zamanımda :) 

Kütüphanemde okumadığım kitapları bitirip başka okurlarla buluşturup farklı tarzlara yönelmek istiyorum.

OCAK 2023 için bakalım kaç tane okuyabileceğim 👀✌

*

İnsan dışında, dünyada varlığını sürdüren canlı cansız hiçbir şeyi “acele etmek” derdine sahip olmadığı  gibi, bir şeyler yapma, bir yerlere yetişme gayesi de taşımaz. Dünyada yazgısını değiştirmeye çalışan tek varlık nihayet insandır.

*

Sökün etmek : çıkagelmek

Peşkir : havlu 

Tevekkül : güvenmek

Zinhar : hiçbir zaman

*

Yine karanlık sokağı aydınlatan bir lambanın ışığına sarılır gibi geçmişe gitti. 

Geçmişine gidip gelmesi insanın sahip olduğu en büyük özelliklerden biri olmalıydı. 

*

Yahya Kemal Beyatlı 

Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden, birçok seneler geçti dönen yok seferinden. 

*

İnsanın hayal edebilme gücü, güvenebileceği tek gerçek şeydi,,, nihayet ölmeden önce insanı her şey terk eder ama hayalleri terk etmezdi. 

*

O gece, o ailede umut, ailenin bir ferdi gibi canlı kanlı yanlarına oturdu. O gece, o ailenin hafızasında, yeni ve renkli bir dünyanın aktörleri sıra dışı bir şenlik yaptı. 

*

Bu fakirliğin verdiği yarın kaygısı değildi. Bu, zenginliği korumanın kaygısıydı, onun korkusuydu. Varlık da yokluk kadar büyük bir dert, hatta yoksulluktan daha büyük bir dertti. 

*

Kendini değersizleştiren de kadındır, değerli kılan da. 

*

Beklemek, bazen zamanı kısaltan, bazen de inanılmaz derecede uzatan göreceli bir şeydi. 

*

Sığındığı merhamet duygusu da ömür boyu kullanılmasına sebep olurdu. 

Zaman zaman o maskeye kendisi de inanırdı. Sahte de olsa sevgi güzeldi. 

*

İnsan doğar, koşar ve yaşama varır. 

*

Belki de bu yaşantım uzun bir intihar sürecidir. 

*

Bu şehir Demokles’in kılıcı gibi. 

*

Bu dünyada başka kime güvenebilirdi ki? İnsanların sözlerinde durmadığını ilk kez babasından öğrenmişti… 

*

An az sonra anı oluyordu, andan sonra gelecek ise hayal… Geçmişte acı vardı, bugünde sorunlar, gelecekte ise bilinmezlik.

*

Ailenin önemini kavrayamayan insana ne desen boştur. 

Aile ne demekti? Güven demek değil miydi? 

*

Kötülük yüz yüze kalınınca yeniden anlamlanıyordu. 

*

Yorgun düşüp her şeyden kaçan insanların tek sığınağı  uykuydu. 

*

Yumuşak döşeği taşa, taşı ise yumuşak döşeğe  dönüştüren maddeler değil, ruh halimizdi,

*

Dünya güzeldi ama hayat kötüydü. Hayat insanların eseri olduğu için kötü olmalıydı. Farkında olmak bazı alışkanlıkları aşmaya yetmiyordu işte. Sessizlikte ince bir çizgi gizliydi. Ya bizi dinlendirir, ya da huzursuz ederdi. Sağlıksız bir ruhu olan insanlar, yine sağlıksız bir savunma geliştirerek normal gözükmeye çalışırdı. 

*

Gerçeğin ezbere ihtiyacı yoktur. Ezbere ihtiyacı olan yalandır. 

*

Zamanın doğasında geçmek vardı. İnsanın doğasında ise beklemek. İnsan bekler, ömür geçerdi…

*

Tehlikeli bir masalın başkahramanı insan… 

*

Kral Senemo hikayesi. 

*

Sevmek azar azar derinleşerek oluyor, ayrılmak da yıprana yıprana kopuşa doğru yol alıyor. Her şey zaman istiyor. 

*

Savaşamadığı her şey insanı teslim alır. Mücadele etmediği her şey insanı tepelerdi. 

*

Yalnızlıktan korkmak tehlikelidir. Korkmayanlar dost, korkana düşmandır yalnızlık.

*

Alnıma yazılan mısın, alnımdan silinen mi? Mutluluğum musun, karanlığım mısın? Sevincim mi, hüznüm mü? Ceza mısın, ödül mü?

*

Bahar her zaman yeni umutların, yeni duyguların yeni başlangıçların ayıydı. 

*

İnsan en kolay yalanı kendine  söylerdi, çünkü insan en çabuk kendi  yalanına inanırdı. 

*

Zaman ve insan birbirini yok eden iki zıt kutup gibiydi. 

*

Rotasız zihinler, amaçsız hayatlar, ayakları üzerine basmayan yaşamlar, ruhları çok yorardı. İnsan için en zoru kendini tanımaktı. 

Hatalar bizimdir.

Hayatın eli sıkı olur. 

*

Yenemediğimiz tek bir sorunun ardından ardı arkası kesilmeyen başka sorunlar geliyordu. Biz ilk büyük sorunla meşgul olurken başka şeyleri gözden kaçırdığımız için darbeleri ardı ardına yiyorduk. 

* 

Gerçekler kabule ihtiyaç duymazdı, birdenbire belirip karşımıza çıkarlardı. Kabul edip etmemek bizim sorunumuzdu, gerçeğin ise bundan bağımsız kendi yasaları vardı. 

*

İnsanlığın çürümüşlüğünü görmüştü. 

…

Sizler neler okuyorsunuz? Varsa özet yazılarınız bana mutlaka blog linklerinizi paylaşın. 

Çok sevgi.

İREM 💜